1. قَالَ رَبِ‏ّ إِنِّى ظَلَمْتُ نَفْسِى فَاغْفِرْ لِى فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (موسى) گفت: پروردگارا! همانا من به خويشتن ستم كرده‏ام، پس مراببخش، پس (خداوند) او را آمرزيد به درستى كه او آمرزنده‏ى مهربان است. سؤال: جمله‏ى «ظَلمتُ نَفسى» به خودم ظلم كردم، از زبان كسى كه به پيامبرى مى‏رسد چه معنايى دارد؟
2. پاسخ: مراد از ظلم به خود در اينجا، گرفتار شدن به آثار اجتماعى قتل غير عمد است، نه گناه، تا با مقام عصمت منافات داشته باشد. زيرا خداوند، موسى را مخلَص مى‏داند؛ «اِنّه كانَ مُخلَصاً»(مريم، 51.) و كسى كه به اين درجه نائل گرديد ديگر گناه نمى‏كند، زيرا شيطان اقرار كرده كه قدرت نفوذ در مخلصين را ندارد. «فَبِعزّتِك لاُغويّنّهم اَجمَعين . اِلاّ عبادكَ منهُم المخلَصين»(ص، 82 – 83 ) هر چند كار خلاف، عمدى نباشد ولى نبايد از آثار طبيعى و وضعى آن غافل بود. «ظَلمتُ نفسى» (حضرت موسى به قصد نجات يك مؤمن وارد صحنه شد و ناخواسته مرتكب قتل گرديد و در واقع گناهكار به حساب نمى‏آمد؛ امّا اين عمل، كار او را دشوار كرد و اين يك آفت بود.) افراد صالح حتّى در برابر كجى‏هاى غير عمدى نيز بلافاصله استغفار مى‏كنند و از تبعات آن دورى مى‏گزينند. «فاغفرلى دعاى انبيا مستجاب است. «فَغَفرلَه»

نظرات شما عزیزان:

تحقیق کننده

ساعت1:17---15 مرداد 1392

- [ایمیل]

حیف که مطالب کم است موفق باشید

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: