کیفر دردنیا                                                                                                                                                                                شكّى نيست كه جزاى كلّى بايد در سراى ديگر باشد و اين با بعضى از كيفرهاى موقّت ويا گوشمالى‏هايى كه به بعضى در دنيا داده مى‏شود، منافات ندارد و در آيات متعدّدى از قرآن نمونه‏هايى از جزاى دنيوى مجرمان بيان شده است، نظير: «ظَهَر الفَسادُ فِى البَرّ و البَحر بِما كَسَبت أيدِى النّاس لِيُذيقَهم بَعض الّذى عَمِلوا لَعلّهم يَرجِعون»( سوره روم، آيه‏41.) به خاطر كار مردم در دريا و خشكى فساد پديد آمده تا خدا سزاى بعضى از اعمالشان را به ايشان بچشاند، شايد از گناه باز گردند.

 همچنين آيات فراوانى داريم كه در باره مجرمان مى‏فرمايد: «لَهم فِى الدّنيا خِزىٌ» در دنيا نيز براى گناهكاران ذلّت و خوارى و شرمندگى است، ليكن اين جزا در حقيقت گوشه و جزئى از كيفرى است كه بايد ببيند. 

 بد نيست در اينجا به چند آيه كوتاه در اين زمينه اشاره كنيم:

 * قرآن مى‏فرمايد: «لَهم عَذابٌ فِى الحَيوةِ الدّنيا و لَعذاب الآخرة أشقّ»( سوره رعد، آيه‏34) براى آنها در دنيا عذاب است، ولى عذاب روز قيامت سخت تر است.

 در آيه‏ى ديگر بعد از آنكه مى‏فرمايد: هر كه از ياد ما اعراض كند او را به زندگى و روزگار سختى در دنيا گرفتار مى‏كنيم، چنين ادامه مى‏دهد: «و لَعَذاب الآخرةِ اَشدُّ واَبقى‏»( سوره طه، آيه‏127.) عذاب روز قيامت سخت‏تر و پايدارتر است.                                                                      در جاى ديگر مى‏خوانيم: «ولَنُذيقنَّهم من العذاب الاَدنى‏ دون العذاب الاكبر لعلّهم يَرجِعون»(. سوره سجده، آيه‏21) ما حتما عذاب نزديك را زودتر از عذاب بزرگ به آنها مى‏چشانيم تا شايد به فكر راه خطاى خود افتاده وبرگردند.

 * درباره كسانى كه بدون دليل و برهان (فقط به خاطر تكبّر در برابر حق) هر چه مى‏شنوند انكار كرده و شانه بالا مى‏اندازند مى‏فرمايد: «لَه فِى الدّنيا خِزىٌ و نُذيقهُ يَومَ القيامَةِ عَذابَ الحَريق»( سوره حج، آيه‏9) به اين افراد پر مدّعاى بى‏علم، هم در دنيا خوارى و هم در قيامت عذاب سوزانى مى‏چشانيم.

 * باز در جاى ديگر چنين مى‏خوانيم: «لِنُذيقَهم عَذابَ الخِزىِ فى الحَيوة الدّنيا و لَعذابُ الآخِرَةِ اَخزى‏»( سوره فصلت، آيه‏16) ما براى قوم عاد كه در برابر پيامبرشان تكبّر ورزيدند بادى شديد و سرد آنهم در روزهاىِ شوم و ناگوار فرستاديم، ليكن اين گوشه‏اى از جزاى تكبّرشان است وعذاب خواركننده‏تر را در قيامت مى‏چشند.

 البتّه در روايات متعدّدى نيز جزاى دنيوى به چشم مى‏خورد از جمله: در حديث مى‏خوانيم: هر كه براى ديگرى چاهى بكند خودش در آن واقع مى‏شود و خداوند جزاى بى‏احترامى به والدين و ظلم به مردم و كفران خدمات مردم را در همين دنيا داده و به قيامت حواله نمى‏دهد.( سفينةالبحار «بقى».)